Yedisinden Yetmişine Şiiri - Vedat Fazıl

Gün saymadım
Cetele de tutmadım
Senide sensizliğide hiç unutmadım
Aşık Oldum ama gönlümü avutmadım
Sevdiğim içindi
Burukluğum ezikliğim yalnızlığım
Ben son yudumuna kadar içitim
Zehirli şarabını aşkın
Bende değiştim baksana halime ey şaşkın
"Artık aşıkları seviyorum
Aşkla aram nahoş
Öküzün trene baktığı gibi bakıyorum onlara
Nerede hata yaptıklarını sorgulamak belkide
Düşündüğüm
Kendime benzetiyorum bazan futbol hakemine
"Birisi ben yaşlarda geciyor gülümsüyor
Zamane oğlum zamane diyor"
Bende gülümsüyorum aşkın arsızlığına
Kızmıyor da değilim hani gönül hırsızlığına
Ne gelir elden uslu çocuk oldum ya
Sonra arkamdan konuşulanları duyuyorum
Haksız da değiller hani
Beni ve gecmişimi sorguluyorlar.
Bu kadar acımazlıkta olmazki canım doğrudan infaz
Kısacası kararı bilmiyorlar
İnsaf be diyorum içimden tebesüm arkasında
İnsan korkarmış ya açık yarasından
Sanırım bendede öyle oldu
Sen hala aşkı soruyorsun bana
İşte hepsi bu sığdı bak bir kaç satıra
Senden ne haber varmı bir şeyler anlatasana
Zaman işte öfkesi kötü
Paspasa cevirmiş senide
Nerede o yürek yakan gözlerin
Ellerinde kırışmış
Tutmak için titrediğim ellerin
Keşke seni unutsaydım
Belkide yadırgamazdım şimdi
Ben sendende beterim
Hüsnükuruntu benimkide
Vazgeçtim daha ötesi yok AŞK işte
Yediden yetmişe