Yedi Tepe Şiiri - Şenol Özütürk

Bir akşam yangınlardan gelirim İstanbul
Alevlerini söndürmediğin
Küllerin saklı kalmış bende İstanbul
Cesaretsizliğini kalbime kilitlediğim.
Sensizliğin ızdırabı nedir diye sorma İstanbul
Sensizliğin bana yaptıklarını hiç sorma.
Beyoğlunda gezip gözlerimi süzemiyorum
Dolaşamıyorum meyhanelerini İstanbul.
Notayı şaşırmış şarkıların anlamını çaldı kalbimden
mürekkep bile damlamaz oldu kalemden.
Sen gelme diye aklıma
Her gün ceza yazıyorum gülmeyen bahtıma.
Tarihini bilmediğim yıllar geliyor aklıma İstanbul
Islanmadığımız yağmurlar
Kaldırımında yürümediğimiz yollar.
Tozlu raflardan çıkartıyorum
Karacaahmette tazelenen bayat acıları
Bunlar adını koyamadığım
Taş sektirip kalbura çevirdiğm sahillerde
Yitirdiğim sevdanın sancıları.
Belanın içinden kopup gelen martıların
Kanadındadır ayrılık dediğin alınyazıları.
Köprülerin sevdalıları kavuşturuyor mu İstanbul?
Vuslatı bekleyen al işlemeli mendillerin sana sığınıyor
Bohçasını sarıp kaçan gelinlerin.
Sisli sabahlara başlarken yak bir sigara
Ey! Efkarını dindiremediğim koca çınar.
Aşılar ki sende kavuşur
Dargınlar sende barışır
gözyaşlarım boğaza karışır İstanbul.