Uzun bir yıl günü, yorgun akşamında,
tekrara sıkışmış can sıkıntısı duvarlarda.
Ama, nefes, bahar güllerine gebe, umudu
kesme, filizsüren gecenin karanlık düşleri,
aykırı gelen kabullerin sessiz itirazında
resmedilmiş gelecek, düşünceleri besleyen,
bir demet beklentiyle övülmüş. Ve kapanır
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
