Ülkemizde işçinin gerçek anlamda hakkını arayan, savunan tek bir sendika yok. Oysa üç tane işçi konfederasyonu var ve bunlar bünyelerinde onlarca sendikayı barındırıyorlar.
Bu sendikaların bütün dertleri ellerinde kalan işçilere günü geldiğinde toplu sözleşmeler yapıp zam alabilmek. Başka hiç bir dertleri yok.
Ülkede giderek bir sendikasızlaştırma var meselâ. Çıkıp bir tanesi bile bu konuda ciddi bir itiraz seslendirmiyor. Bu ülkede hangi işçinin iş güvenliği var? Hiç birisinin… Sendikasızları bir kenara bırakalım, sendikalıların bile böyle bir güvencesi yok. İşveren sorgusuz sualsiz işten dilediği kadar işçi çıkartıyor. Tek laf ettikleri yok bu işçi konfederasyonlarının.
Çünkü böyle bir yetkileri yok. Çünkü işverenin işten çıkartma dayatmasını kabullenip yapmış oldukları toplu sözleşmelerde de bunu kabul ettikleri için elleri kolları bağlı. Ne uğruna? Birkaç kuruş daha fazla zam alabilme uğruna… Bu işçiyi satmak değildir de nedir?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta