Saçlarını her okşayıp kokladığımda, dünyanın tüm çiçekleri sen kokuyordu…
Ellerine dokunmak, bedenimden bir şeylerin kopmasıydı. Güzelliğin bir bardak çay tazeliği
ve demindeydi… Ne şiirler ne sözler yanına yaklaşamazken, bende uzaklaşıyordum senden…
Hayat bizi sınıyor ve atılan zarlar dubara geliyordu. Yaşadıklarımız hepyek gelmiş olsa bile…
Öyle acımasız, öyle yalnızlık dolu…
çan eğrisi tersten işlemekte
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Devamını Oku
tümlüğe eksik zamanlara kucak;
kırka iki kala keşfim
bir dehliz, beynimin çıkmazında...
uzaktan bakan benim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta