Bu ne ilk yanışım nede son yanılışım olacak…
Yanlışım başlamadan sonu belli olan aşklar üzerine düşüşlerim…
Üzerimden eksilmeyen bir aşkın yorgunluğu bitmeden, diğeri boy veriyor.
Ben en çok aşk’ı sevdim sevgili… Ben senden uzaklaştıkça aşk’a geldin…
İlk kez ağladım aşk’ın yolculuğuna ve ilk kez dilim dönmezinde lâl…
Yutkunduğum kelimeleri boğuyorum bu çaresiz sığlığımda…
Bilmeliydin sevgili ben en çok aşk’ın ulaşılmazlığını sevdim.
Sen benden git sevgili, aşk kalsın bana… Sen değil! ...
Öyle…
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 1.1.2014 19:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!