Seni yazmaya çalıştıkça ve tarif edilemezliğini gördükçe düşüncelerimin zincirlerini kırasım geliyor. Saçma sapan aşk yazılarına gömüyorum başımı… Bir nebzede olsun rahatlamış hissine kapılıyorum. Kandırıyorum kendimi sevgili… Oysa seni hiç kandırmadım…
Neysem oyum dedim demez olaydım… Derler ya “son pişmanlık fayda etmez” pişmanım…
Sondan bir sonrası var mıdır sevgili, ben oradayım şimdi…
Belki bu sondur diye…
Öyle pişman, öyle çaresiz…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta