Seni anlatan şiirleri bıraktım sevgili…
Şiirler seni dillendiremedikçe; şiirler sele döndü ve döküldü kâğıtlara yazı oldu.
Kurutuyorum döktüğün gözyaşlarını sabah seherlerinde…
İçimde bir yerlerde var olan imgelem dürtülerine kulak asmıyorum. Doyurmuyor hiçbir yazılan ve okunanlar… Sana söylemiştim ya “Her aşk kendini öldürür” keşke demez olaydım ve haklı çıkmasaydım…
Öyle tutkun, öyle şevkle…
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta