Sözüne güvenip daldım sulara
Kalbimde açıldı derin bir yara
Yığılıp düşerken bakmadın bile
Yazık, dost bilinip, aldananlara
Gerçekten severek dostum demiştim
Ayak izlerine uyup gitmiştim
Çok geçmeden yüzün rengi deyişti
Üzülüp arkandan eyvah demiştim
Seni bilenlere, sorup bekledim
Dediler dost olmaz, bunu öğrendim
Artık bir kıymetin kalmadı bende
Gönlümde kurduğum tahtın devirdim
Bir dahamı asla, sana aldanmam
Kapattım kapıyı, içeri almam
Belkide ahmağım, cahilim amma
Allahtan gayrına, kul, köle olmam
Yalandan, dolandan, dostluklar olmaz
Haramlar, helalin, yerini almaz
Kur-ansız yaşamın, her şeyi yanlış
Mühürlü kalplerin, doğrusu olmaz
Norveç 29.01.2012
Abdurrahman Yıldız
Kayıt Tarihi : 29.1.2012 07:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)