Yaz Saati Şiiri - Halil Kumcu

Yağmurlu bir günde solmuştu yüzün;
Gözümün önüne dünü bağlamıştı.
Avucunu öptüğümde açan çiçekler,
Cam kenarına hızla inen damlaları ıslattı.

Önce ince bir sızıyla bir damla süzülmüştü;
Dudağımdan dökülmüştün istemsizce.
Yarım kalmışlığım gelmişti aklıma,
Burnumun dibi içlenmişti değince.

Sonra kalkıp bir sigara yakmıştım;
Sigarayla sen de yanıp gitmiştin.
İnsan bir kere eksilmeye görsün,
Kursağında kalmak gibidir yüreğin.

Hayatının görüntüsü süzülür;
Ciğerlerine batar kaburgaların.
Geceler örtü olur hatıralarına,
Bir türlü gelmez, büyür ağrın.

Sen yaz saati, ben kış saati;
Saat yanlış kurulmuş bir kere.
Seneler geçer üstünden, aklın kalır;
Bir nasılsın, bir iyi misin gelir kabre.