Yaz Ey Gönül Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Ey gönül
Doğduğun gün acizdin
Altını temizlerlerdi senin
Buna rağmen çok sevildin
Gelen sevdi, gören sevdi
Derken büyüdükçe daraldı
Çekirdekten birkaç adim
Birkaç kanat öteye
Çoğu gitti azı kaldı
Sevenlerinin..

Anne, baba, kardeşlerin
Bir de anneannen bir de anneannen
Bazen dayın bazen amcan
Biraz teyzen biraz halan
Açıldıkça pergel ömründen
Birkaç kucak öteye
Çoğu gitti azı kaldı.
Yakınlarının

Delikanlı çağında fıkır fıkır
Ve hala daha oyunda akil fikir
Kimini sen sevdin, sevilmedin
Kimi seni sevdi, sen sevmedin
Zaman basıp gitti yanından
Bir de baktın geride kaldın
Eskidin, eskide kalanlarla
Birkaç pazu öteye
Çoğu bitmiş azı kalmış
Gençliğinin

Bir tek sen kaldın benden geriye
Herkesten, herkes de senden
Anımsanan geçmiş bir bakiye
Yüzümdeki çizgiler hikayemi yazıyor
Finalsiz bitmez hiçbir hikaye
Hiç kimse yazamadı yazamayacak
Bu hikâye burada yarım kalmayacak
Birkaç fasıl öteye
Çoğu gitti azı kaldı
Hikayenin

Senin elinde değilse bazı şeyler
Ben senin elindeyim ya henüz
Üzülme, üzülüp üzme beni
Hüzünle mi dolusun
Bazen en iyi hikayedir hüzünlü hikayeler
Önemli olan mutlu ya da mutsuz..
Nasıl bittiği değil, nasıl yazıldığıdır
Hikayeyi okutan
Birkaç damla öteye
Çoğu gitti azı kaldı
Hüznünün

Ey gönül
Boş ver gönül boş ver
Sen yaz hikayeni
En iyi tasvirini yap en iyi teşbihini...
Mecazlı mecazsız kinayeli kinayesiz
Telmihlerle tezatlarla da dolu olsa
Sen yaz en iyi hikayeni,
Bir kaç nefes öteye
Çoğu gitti azı kaldı
Çoğu gitti azı kaldı