Yavuz Mehmet Ertürk Şiirleri - Şair Yavu ...

YENİDEN

Parmaklarımın ucunda bir tel sigara
Masamda soğumuş yarım fincan çay
“Benimle kal” diyen bir şarkı, (televizyonda?)
Eskiden sürdüğüm parfümün kokusu, etrafımda,

Sokaklarında rüzgar gezmiş bu şehrin
Yağmurunu kucaklıyorum
Hüzün ve rüya kadar bezmiş bu sihrin
Hayalini saklıyorum

Kaynayan bir Şah Senem sabahında

“yoluma düştün
kar kırmızısı karanfil”
Ferman Karaçam

herkes her yere her zaman geç kalabilir
keşke sen geç kalmasaydın

Saçları ağarmış adam gözlerini açtı
Gün çoktan ağarmıştı
Üzüldü, yine geç kalmıştı

Ağırdı hala göz kapakları
Üstünde gecenin yükü vardı

yarının dünü gelin olur mu abi
hem gelirken
bütün unutulmuş günleri de getirin
benzi soluk çocukların nefeslerini
hem İstanbul'un bütün seslerini
getirin getirebildiğinizi

Sizin mavi bir adanız var
Benimse güzel bir Karanfilim
Siz geceye renk verirken
Benimse titrer ellerim

Adanız gülümser,

Onlar;
Ellerinde barış denen silahlan geldiler
Kan dökmediler
Ama kan vardı cesetlerde
Onlar giderken

Nice kanatsız kelebekler gördüm
Susuz ırmak boyundan geçtim zamansız
Umudu umutla bekler gördüm
Kanatlı kapılar üstünde cansız

‘Başsız adamlar’ peşinde bir kalabalık

Zamana bi nokta kondu

işte bahar geldi
bir yerler yine kaynadı
dost dosta doydu abadulla

Hey gidi can dostum, mîmarbaşı!
Azmet ve geç kalmadan koy gediğine taşı.

Sustu bağlamam, dindi fırtınaları gönlümün,
Mîmarbaşı, boşa ağlamam, soldu kokusu gülümün.