Yavuz Kaya Şiirleri - Şair Yavuz Kaya

*
ta ezelden bir ses
fısıldar kulaklara La....
Lailaheillallah

Tevhid.....

Kızıl-Deniz

Önce arkalarından hırıltılı köpekler yaklaştı.
Ardından gökyüzünden /öfkeli akbabalar
Nankör kavmin Samirileri
Akını alıp kızıla boyadıılar denizi....

ilk dokunuşu günahın-
dimağı kurumuş fikre
ve otağını kuruyor şeytan
deb-i derya nefse-

şaşı bakıyor akıl kitab-a

Dut yemiş akıl düşünmeye mecal yok
Gönül nefsle eğlencede ve şen şakrak
İzbe yere saklanıyor haya ona yok uğrak

-

Yeter diyene değin vur sırtıma
Mecalim kalmasada sesim çıkmaz ki;
Yaşanan herşeyi koydum ardıma
istesemde artık geri gelmezki

Yalnızlık bana ram ben ona esir

Evi göçer,yitik beşer
Sebep biter,zulüm yeter

Adım atar,tadım gider
Tozu tüter,sesi keser

bu bir oyu değil farkında herşeyin...
küçücük parmakları çakıl taşı topluyor
karşısında tanklardan üzerine
yağmur gibi kin akıyor.....

uçurtmanın ne olduğunu bilmeyecek

edinmişse ceset yatağını musalla
tan ağarmış ne fark eder meyite
köze döner şafak vakti hasıla
dün susar gün döner sukunete

Kör noktasındayım gözlerim izlemekte seyrini
Ve gözlerin gözlerimde mim misali elasında
An olur serkeşliğin aklıma ram gönlüme ferman
Yaz der gözlerin olsada sonunda hep hicran

Deryasında yitikliğin yorgunluğu ve hal harap

eller işlemeden iş üretmeye
alışrır bünye acı çekmeye
fikir kelek vicdan arıza
yaşamaya çalışırız es-kaza

yorulmaya değmeyecek bir ömür