Yavan Cikriginda Zerhos Sonbaharin

O gün bu gündür,
Kara bulutlar salkım sarkaç yeri gögü birbirine kattığında
Çekildiğinde ses soluk mahleden sokaktan
Sonbahar ilidir suların yalçın yamaç çağlayanlarla akıp çağlarken çakıl taşlarını toplayarak
Hayatın tezgahına sürüklenip düşen yalancı yıldızlardan sönenleri emanet mutluluklara
Bükülmüş dönmüş paslı ve parıltılı bir kilit gibi yüzü soğuk gülüşlerle süsleyen
Vaktin alaca deminde sarpa bir rüya kadar ıssız, sabahçı kahveleri kadar erken
Şafakların söküldüğü yere düşe kalka devrilerek giden o gün bu gündür
Kara çadırların yollara düşenlerini suskun yankılarını ve azat hikayesini
Çekirdeğin kabuğunu kırdığı bazan nar bahçesi ve bazan kar penceresi
Hayatı tanıdıkça toprağına oturmuş bir yol misali yapası gelen yağmura benzer
Her şeyin perdesiz duvarsız kendine yakalanarak
Takıldığında kafaya
Yahut göze
Yahut kalbe gönüle ziyaret sırasında dünya günleri
Hiç beklenmedik yerden vara gide herkes herkese
Sevinci hüzünle harmanlayan hiç kullanılmamış sözcüklerle laflaşır sözgelimi aşk
Diken üstü çiçeklenmişliğin tadına vardıkça daha çok sevilmelere ödeşen
Tüm armağanlarını perişana verince yok yanınından mevsim sarılaşır
Yurt göçer kuş uçar ayaz çöker duman sarar sıla ve toprak ıssızlığa tüccar olur
Şimdi şu zaman olmuş cümleleriyle başlayan sürgünlere müşteri gözden gönülden düşerek huzur
Bal olan her şey acımsı ağıtların zıkkım zehriyle öğün döner, mektup dağıtır, dilim doğrar, sofralar kurar
Çııın çın çrpınır çalınır nice bir vakit güz çıktığından kar bulancağına islimi tüten
O gün bu gündür işte, yaprak sararır çiçek solar çiy düşer kırağı sıvanır yalnızlık yikinir
Her halin zil zurna zer hoş hozan
Çığlığı dünyayı yurt tutan sessizliğin eylül esmelerindendir

Eylül/23