Yaşlanmış İnsanlar Şiiri - Kemal Berk

Yaşlanmış insanlar
Raflarda bekleyen kitap gibidir
Varmaz ki kimse farkına, bilmez ki değerini
Çünkü üzeri bir karış toz bağlamıştır
El vurmaktan korkar insanlar
Eğer vurursan elini,
Lime lime dökülür yüreğinde ki toz taneleri
Kimse bilmez geçmişteki heybetini
Aslan gibi kükreyişini
Ama şimdi
İşinin bittiğini düşünenler, kaldırıp atmıştır bir kenara
Ayakaltında dolaşıp, insanları rahatsız etmesin diye
*
Altının kıymetini sarraflar bilir derler
Bir düşte gör bakalım derde
Bulamazsın günümüzdeki insanlarda çare
Herkes, ya bey olmuştur ya da paşa
Dönüp bakmaz yüzüne
Ararsın çareyi raflarda bekleyen tozlu kitaplarda
Hafifçe bir silkelersen tozunu, birkaç cümleyle
Yılların verdi dertlerle
Ağarmış saçının her bir telinde taşıdığı gözyaşları
Yüzünde ki kırışıklıkları oluşturan gam kederin incelikleri
Yüreğinin daha hassas, daha da narinleştiğini
İster ki bizler çekmeyelim, kendi çektiklerini
Ağzından bal damlatırken, inci gibi sözleri
Döküldükçe dökülür
Tane tane dizilir, tespihin taneleri gibi
Oklar gibi tam da hedeften vurmaya başlar
Hani o açtığın dertlerinin vardı ya
Her birine doktorun süremediği merhemi
Kalaycının kalayı
Lekesiz bembeyaz yapar yüreğini
Sensenden geçerken,
Dalarsın hayal alemine
Yaraların kabuk bağlarken
Yüreğinde kalır mı hiç
Ne gamın, nede kederin
*
Vay be dersin
Bir çınar gibi, bir taraftan toprağın derinliklerine kök salanlar
Bir taraftan her bir dalından taze meyveleri verenleri
Raflarda niye bekletmişiz bu kitap gibi değerleri
Olması gereken yer mi, ?
Evlerimizin tam da baş köşeleri

30.Mart 2020
01.20
Kemal’eren/Kemal Berk