zaman her zamanki gibi akşam
yine sensizliklerdeyim...
şehir kanıyor şimdi
şimdi benim iki gözüm iki pelte
çünkü, sen, daha çok sen oluyorsun böyle.
şimdi sana içimde biriktirdiklerimi anlatıyorum
hiç olmadık zamanlarda gidip gelmelerimi
bedenimi cehennem benzeri ateşlerde
külçe gibi eriten sensizliklerimi en çok…!
şehir yanıyor şimdi
ve başım duman duman
İstanbul yanıyor, dağlar, taşlar gökler yanıyor
fakat sen olmayınca yanımda
göklerden dökülen küller bedenimi üşütüyor..
İstanbul yanıyor, İstanbul vuruyor
hasretin tütüyor burnumda
hayalin vuruyor, sözlerin vuruyor
ve durduk yerde ellerim üşüyor
bu üşüyen ellerim hep yokluğunu yazıyor
yokluğunla utanıyorum…!
yıldızlar vuruyor geceye
uykularım bölünüyor
kendimi arıyorum sana kaçamaklarımla
boynum bükülüyor.
sen olmadan ağlayamıyorum
çünkü sen olmayınca ben, ben olamıyorum
ağladığım yabancılardır biliyorum
herkes şimdi uyuyor
ama ben uyuyamıyorum…!
İstanbul yanıyor şimdi
ve yaşıyorum yine en aykırı zamanları
yaslanmadan göğsüne, sarılmadan sana sımsıkı…
Kayıt Tarihi : 11.12.2004 18:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
