Yaşının Adamı Şiiri - Aygül Mudurlu

Yaşının adamı ol derler ya hani
Yaş kemale erer de akıl eksik kalır
Yahut akıl olur da ahlaktan yoksun durur
Ey bre zındık gelmişsin kamil olacak yaşa
Lakin kamillik kaçmış senden, Kaf Dağı'nın ardına
Belli yaştan sonra yolu şaşanın varacağı yer musalla taşı
Hiç demediler mi sana, ahlaksızlığın sonu cehennem azabı?
Nereden çıktın yoluma; azıcık aklınla, çürümüş adapla?
İşbirlik mi ettin, nefsimi gafil avlayan şeytanla?
Yoluma döşediğin taşlar, en fazla kanatır ayaklarımı
Ayak bende iman kalpte olduktan gayrı, her yara şifa bulur görmez misin?
Şaştığımı sandığın yolum, rabbe varır bilmez misin?
Senin hayatıma kurduğun tuzaklar, senden zındık sezmez misin?
Şükürler rabbe, teşekkür de sana ey ahlak yoksunu gafil
Körelmiş kalp gözüme, ışık tuttu sendeki katrana çalmış kandil
Sana diyeceğim şudur ki, yaşının adamı olamazsın bundan gayrı
Sen olabiliyorsan az biraz adam ol, haydi
Allah zikriyle girdiğin günahlar, boynuna olur ateşten kor
Teneşirde yıkanmadan o zebani bedenin, gel bu vakit tövbekar ol
Bana sorarsan " hakkım senden sorulsa ne dersin? "
Var olan aklına sebat et derim
Kimseden alacak hesabım, kimseye verecek emanetim yok benim
Tek borcum var, o da rabbime kulluk
Tek emanetim var, o da günahlara tutuklu ruhum
Rabbin mağfiretine talip zavallı bir kulum
Affetmesini bilmeyenin, haktan yana nasibi olmazmış bilirim
Seni zulmünden azat ettim ey hakir, ömrümü bundan öte rabbime emanet bil

07.03.2016 - 08.03.2016