Vatan toprağı kanla sulandı o gece,
Demokrasi uğruna, şehitler feda oldu.
Bir hain darbeyle sarsılmak istendi,
Milletimiz birlik oldu, hainlere meydan okudu.
Gökyüzünde yıldızlar şahit oldu o gece,
Siyah bir matem havası var
Gökyüzü, karanlık ağlıyor
Kimsecikler yok ortalıkta
Bilmem! Nereye bakar dünya
Tarihin sayfalarında kalan bir hatıra,
Abdülhamit, zor bir devirde padişahım.
İmparatorluğun yükü, omuzlarında ağırdı,
Dönemin şartları, vicdanını yaraladı.
İçeride isyanlar, dışarıda düşmanlar,
Akşam olur, gün eskir,
Güneş batar, ışık söner,
Dünya sessizliğe bürünür,
Yalnızlıklar baş gösterir.
Akşam olur, insanlar,
Akşam çöktü İstanbul’a,
Sessizlik dalgalandı boğazda.
Gökyüzü kızıla boyandı,
Güneş batışıyla selamladı.
Ben oturdum pencerede,
Akşam olunca, gün batar ufukta,
Gölgelenir her yer, bir hüzün çöker içime.
Kuşlar yuvalarına çekilir, sessiz sedasız,
Güneş batar, gökyüzü al bir alaca.
Akşam olunca, yıldızlar çıkar ortaya,
Bir kandırmacaymış hayatım,
Maalesef yeni farkına vardım,
Ben nasıl da bir ahmakmışım,
Bunca hayatı boş yere yaşamışım.
Yaşamama gerek var mı şimdi,
Issız bir diyar, uzaklarda;
Gideni dönmez, kayıplarda.
Geleni olsa da, bilinmez;
Bilinse de, hayatta denmez.
Sualler, cevapsız diyarda;
Düşüncelerim bir ırmak gibi akıyor
Ama sen onları göremiyorsun
Sözcükler dudaklarımdan dökülüyor
Ama sen onları duyamıyorsun
Seni ne kadar sevdiğimi anlatmaya çalıştım
Gecenin karanlığındayım
Bir yıldızsın parlıyorsun
Gözlerinle ruhuma dokunuyorsun
Anlıyor musun?
Sessizliğinle konuşuyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!