Biliyoruz, kimse engelleyemeyecek kırılması gereken kırılacak.
Onarılamayacak belki de.
Biz de acının hafızasına işlenen, zamanın kanatları altında kabuk tutan yaramızla yaşayacağız.
Bunu yapacak birileri elbet olacak.
Biri elimizden tutacak, diğeri çelme takmak için yarışacak.
Maskeleri ardında Oidipus’un gözleri gibi oyulacak ve acıyla yüzleşen bedenimizde titrek ellerimiz kanlı.
Geceleri milyonlarca yıldız gibi yanıp söndü sızısı kalbimin.
Kesiklerimden sızan renklerce çiçek bahçesiydin.
Acının, gerçekleri ört bas edemediği derinlikteydi varoluşun.
Bir bedenin ruha elbisesiydi sana ait oluşum.
Boş ver gitsin... şimdi içimdeki yüreği eziyorum tüm hırsımla parçalıyorum kendimi.
Demirlerle dövüyorum, işaretliyorum bahtsız yüreğimi.
Boş ver gitsin. ölen inanç, umut ve aşk daima...
Yaşayan, işte karanlıktan gelen fısıltılar...
Ağzımda tadını çok önceden duyumsadığım,
güneşli bir günde çocuksu neşeyle koşarak,
kollarım arasına aldığım neşeli bir sabah tadındasın…
Bana çok yakın.
Kulağıma fısıldıyor ve ben dinliyorum.
Tılsımı ruhuma demir almış yüreğimden öperek uyandıran şarkı.
korkusu içinde patlayan çığlık.
gizemi sisiyle çoğalan tortu.
kaybolan iziyle sessiz geceler.
kafamda çeliği yakıcı sorgu.
Yüreğine hicreti ruhumun.
Sensiz olamam.
Yetim kalırım sensiz, sensiz kalamam.
Nefesi yetmez kalbime hayatın, nefes alamam.
Vatanım sen oldun.
Ruhunun kitabı yüzünse eğer.
Mürekkebi kanın.
Duygularınsa demiri eriten, çeliğe şeklini veren.
Seni ayakta tutan umudun.
Kavramlar aktı içimden, kayboldum...
Kargaşanın tam ortasındayım.
Yaban hayvanı gibi çaresiz, ürkek...
Çelimsiz bir çabanın kıyısındayım.
Dışımda mavi bir deniz,
Barış;
İnanç, sonsuza dek kalbimizde,
Işığını besleyerek.
Düşen aşk gibi gerçek, anne rahmine,
bir o kadar da umutla beslenen gelecek.
şiir sağanağında ıslandı ruhum
gecenin en uykulu koyuluğunda sarsıldım
döküldü yıldızları gök karanlık üşüdü gece
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!