Yasemin Göksel Şiirleri - Şair Yasemin G ...

Bir feryat yankılanıyor
Bu matemli şehrin sokaklarında
Kıyametten anlar geçiyor aklımdan
İçimde alıcı kuşlar
Karanlık entarisine bürünüyor
Elinden tuttuğum çocuk

Yokluğunda hep sana yazıyorum,varmışsın gibi
Gözlerin yıldız yıldız gözlerimde yine
Dudakların sımsıcak dokunuyor tenime
Sesini duyuyorum kulaklarıma esen
En hafif rüzgarın hazin sesinde
İçime dolduruyorum seni her nefesimde

Bırakıp gitmek isterdim herşeyi bir bir
Belki de gerçeklerden saklanmak köşe bucak
Avuçlarıma zamanın yıldızlarını doldurmak
Rüyalarına yattığım uykulara dalmak
Unutmak isterdim yaşadığım iyi kötü herşeyi
O çok sevdiğim yüzleri ve dilimden düşmeyen ismini

Sen gidince, ardında boynu bükük kaldı güneş
Dalgalar kayaların bağrını dövdü öfkeyle
Kirpiklerimde puslu bir sabah
Gözyaşlarımla buluştu

Şevkle gelirdim çağırsan beni

İkimiz de karanlık kuyuların
Dibe vurduğu yerden
Sesleniyoruz birbirimize
Sesin sesime karışıyor ılgıt ılgıt
Gece yarısını yalnızlık geçe

Bir ucundan takılmışım hayata.Yiyorum,uyuyorum ve bildiğim bir işi yapıyorum.''İyi''demek adetten olmuş ''nasılsın''sorusuna.
İyimiyim kötümüyüm ben de bilmiyorum.Uzun uzun da düşünmüyorum artık.Gün ne getirdiyse yaşıyorum sıradan.Acele giyiniyorum,telaşlı sokaklarda koşar adım yürüyorum.Dolmuşla cebelleşiyorum işe yetişirken.
Dümdüz yaşamayı öğreniyorum bu arada,zor olsa da.Aşkı kaldırdım tozlu raflara.Gülümserken etrafa anlamını bilmediğim bir sükut var tadımda.Duygularım darmadağın,parçaları kaybolan bir sevda resminin pazılı.Çocuklar gibi yap boz oynuyorum yalnızlık kokan gecelerimde,dümdüz yaşamak için çabalıyorum.
Akşamları ayak üstü atıştırıyorum,kimsesizliğimi balkonun karanlık köşesinde kahvemle paylaşıyorum sonra.Bazen bir arkadaş dediğim arıyor,derdini dinliyorum anlamsız sözler sarfederek.
Artık hayaller de kurmuyorum rengarenk.Dedim ya aşkı rafa kaldırdım.Hayaller de aşksız olmuyor.Dümdüz kalıyor onlarda ben gibi yavan. Aşk olmayınca.Bu yüzden hayal kurmak yerine yatağıma uzandığımda uyumak için koyunları sayıyorum:bir,iki,üç....bin diye.
Bu günlerde bir de ülkeyi terk etme telaşındayım.Valizimi topluyorum,içim bir tuhaf.Biletim en üst çekmecesinde masamın,bakmaya korkuyorum.Gitmek mi zor kalmak mı bilmiyorum.

gül bahçesinBir de yürüyorum dikenlerimle
Elim yüzüm güneş,terim toprak kokuyor
İlk damlalarım düşüyor yeryüzüne
Uzuyor saatler,uzanıyor önümde mahşer
Yabancı bakışlarına yalancı gülüşler sokuluyor
Ben yüreğimden utanıyorum seni sevdiği için

Fedakar uykularından süzülen
Yorgun bakışlarınla okşarcasına
Ninni seslerin hala kulaklarımda
İçin titrer bilirim ''ah''desem annem
En sevgiliden de sevgili yürekle
Canından can verdiğin günden beri

Sustuklarıma sakladım seni,sana durdu gün yine.Doğan güneş,gelen gece,meteor yağmurlarımsın.Sen en son yazdıklarımsın hatta yazamadıklarım.Sana ithaf ediyorum kainatı,bağışlıyorum kendimi varlığının her hücresine.
Şimdi tutukluyor beni gözlerin,isteyerek prangalara veriyorum ellerimi.Bana gelişini düşlüyorum hayal sağanaklarımda ve dizlerine oturuyorum çocuk saflığında.Yağmurlarında yıkanıyorum çırılçıplak duygularımla ve damla damla sana karışıyorum.
Uykularımı bölüyor yokluğunun azabı.Kabusum oluyor en azgın zebaniler.Geceme doğmuş aylarımı çalıyor azrail,semalarım boş kalıyor.Ağrı dağı ateşinde yüreğim,ve dağlar kadar yüksek sevdalar besliyorum içimde.Hayaline bile doyamıyorum bitkin düşüyor gözlerim.
Ne olurdu, mabedinde bana da yer olsaydı.Tütsü yanığı kokuların tılsımına sarsaydın bedenimi.Aşkın kuytularına çekseydin elimden tutarak,usulca.Ben huzurumla sarsaydım seni.Ayaklarına sererek gülden dudaklarımı bir tapınma huşusu ile senin olsaydım..

Ben seni gözlerinden tanırım İstanbul
Bakışların yarim misali sevdalı
Afili yosma gibi yedi tepe eteklerin
Gece siyahı saçlarını savurursun
Yıldızlardan tokaların parlar uçlarında
Ay kıskanır seni,mehtap olup düşer ayaklarına