İnan o kadar da zor değil,
Evet belki ilaç da değil,
Zamanla artık o kadar koymuyor,
Alışıyorsun ALIŞARAK yaşamaya..!
İçine çöken volkanlar misali,
Artık KONUŞMAMAYA susmaya,
KAYNAMAMAYA...!
Garışıyorsun hayatın etrafından
Çoğu gibi, DOLAŞARAK,
Onlar gibi pervasız, umarsızca yaşamaya.!
Umutların, heveslerin, beklemelerin,
Pıt, pıt baloncuklar gibi, sönüp,
NEYSELERE döner, sonra
VAZGEÇMELERE...
AMA HERŞEYDEN..
PEKİ TERK EDİNCE HERŞEYİ,
YAŞAMA TUTUNMAK İÇİN
NE KALIYOR GERİYE BENDEN..? 😥
İşte öylece farkım yok..
YAŞAYAN ÖLÜDEN.. 😥
ÖZVECAN
Kayıt Tarihi : 15.11.2022 07:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ben
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!