Uyuyordu su.
Balıklar ağlarında,
Biraz sonra uyanacaklar
En son uykularına.
Ev mi, mezar mı?
Hiç bilmeyecekler,
Ben bir ahlat ağacıyım
Bozkırda yol kenarında
Bir keklik dolanır etrafımda
Ekin ekemem, yığın çekemem
Harman yeridir eğlencem
Bir çocuk gelir bir oyun oynar
Eskiden köyler vardı şimdi kuleler
Eskiden göz hizasında bahçeliydi
Şimdi dört duvar arasında evler.
Gün ışığından uzak
Gölge mağaralarına tutsak
Kurgulandık yaşamlara.
Annem okuma yazma bilmiyordu.
Bana okumayı yazmayı o öğretti.
Yaradanı,
Hz. Muhammed Aleyhissalatü Vesselamı
Yunusu, yıldızları
Duayı, salavatı
Yüzünden yayılan ışık
Kamaştırır gözlerimi
Zihnim bulanır
Kör eder beni
Yanarım sende
Işıkta yanan
Neden kendimi avutuyorum
Neden hayalinle aldatılıyorum
Belli ki
Bir buluta aşık olmuşum ben
Sen ise
Her şey akar
Sevgi de akar
Sevgi güzel kokulu yere akar,
Kar beyaz sular gibi
Yüce Dağlardan akar.
Gözlerinde denizin yosunlu suları
Yüzünde karların aydınlığı var
Bilirim duruşunla konuşuyorsun
Ellerinde gonca gül kokuları var.
Belenli’nin Oyuncu Develeri
Belenli’nin develeri
Haftanın Cuma günleri
Kızıltaş’ta çalılıklara
Serbestçe yayılmaya
Alana salınırdı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!