Karınlığı yırtarak aç susuz ve çıplak
ağlamayı öğrenmiş dışarı çıkmadan
Seni gidi yaramaz seni gidi maviş
Dünyaya san ki önceden gelmiş gitmiş
Hoş geldin dünyamıza şeref verdin
Ya filistinde dünyaya ya Afrikada
Seni hep uzak diyarlardan sevdim
Sevdim İstanbulum, Fatihin sevdiği kadar
Hayal aleminde uçuşlarla sevdim
Girmiş aşkın gönlüme,başka sevgili mi arar
Hep resimlerinle gezdim,şiirlerini dinledim
Denize sevdalı istanbulu sevdim
Istanbulu sevdim
Gözlerinde tebessümle
İçinde sen varsın diye
Özlediğim diyar gibi
Hayalimdeki yar gibi
Bir gönül saklar içinde
Benimde hayallerim vardı
Umutlarımın kovaladığı
Kaç gece karanlıkları araladı
Hüzünlendi
İçten içe ağladı
Aklıma gelmeyen dualar aradım
Haykırmak gelsede sana içimden
Hasretinle dünden yorgunum
Kaç kez duaya kalkan eller
Sazımda teller yorgun
Düşmanı oldum ya hep yokluğun
Çereklenmiş sevginle kalp yorgun
Yağmurlar içime yağsın
Gündüzler sanki siyahlaştı
Umuda düştü, gölge
Halbu ki bir bütün sevmiştim
ben hayatı,
Umursamazlığa gelme
Aşk kör kuyuda sonbahar
Açılırsa ney sesinde yar.
Karanlıklar gizemleri saklar.
Islanmış saçlarında ilk bahar
Doymadım bunca yıldır,
Bal kaymaktır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!