Ne derseniz deyin,güvenimi kaybettim
Kimseye güvenim kalmadı
Bu şaire yakışmaz ama
Her şeyden şüphelenmeyi öğrendim
Ben ne rezaletler gördüm
Ben her şeyimi ona borçlandım
Her şey onun, neyim var benim
Ben hiçbir şeyim, ben hiçbir şeyim
Her gecenin bir sabahı var
Herkesin bir Allah’ı var
Kol/kola insanlar evlerine giderken
Çoluk çocuk kalabalıklarda, kayıp dünya atlası.
Taze ceviz satıyor bir ihtiyar,
Sırtındaki kambur ömrünün mahyası,
Eşkenar hayatlardan, o artık bir parabol.
Uçurumlar da yaşıyor, tek başına,
Ben acıya alıştım,
Başka tat bilmiyorum.
Yaktı içimi hayatın beter böcekleri.
Yaşanmış bin bir anı var içimde,
Saatin sarkacıyım artık,
Gidip geliyorum, iki ileri bir geri.
Sessizlik gene galebe çaldı yalnızlığa,
Anladım ki düşman insanın kendisiymiş
Gelen olmaz bu saatten sonra
Gelse de Tanrı misafiridir
Garibin kimi olur yalnızlıktan başka
Yaradılıştaki esrar,
Yaşamdaki mana,
Nefes almamın ferahlığı,
Aklımın erdiği, gözümüm gördüğü,
Sebebim babam, doğurgan anam,
Akrabalarım, soyum sopum,
OLAMAZ Kİ
Çivisi çıkmış, ipini koparmış Dünya’nın,
Ne kıymeti kalmıştır gecikmiş baharın
Hayat gaddarsa, acımasız, vicdansız ise,
Katkısı olur mu hiç kadere yalvarmanın?
SAYENDE
Okumayı senin sayende söktüm
Yazmaya senin sayende başladım
Derdimi deniz deryalara döktüm
Sen olmasan, ben şair olamazdım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!