Yaşar Hoca Şiiri - Yaşar Yaramış

Öğrenci başarısızmış,
Sınıfta kalacakmış,
Öbürü sana kızmış,
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Laf dinlemiyorsa el alemin çocuğu,
Boynundan çıkartamıyorsan,incik boncuğu
Sen ceket deyip,o giyiyorsa gocuğu
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Bu dünyanın sonu var mı?
Şu garibana bak,altında donu var mı?
Ya ekmek yapacak unu var mı?
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Acıdın acınacak hale geldin
Herkesi kendin gibi dost bildin
Sonunda nakavt edildin,yenildin.
Takma kafanı be Yaşar Hoca.

Ölüm hergün biraz daha yaklaştı
Düşünceden gittikçe saçların aklaştı.
Sen vardıkca üstüne o hep kaçtı.
Takma kafana be Yaşar Hoca.

İnsanlar partizanlık yapıyormuş,
Paraya,pula tapıyormuş,
Düzenbazlar,makam,koltuk kapıyormuş
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Bosna Hersek'i Sırplar almış,
Ermen'i Karabağ'a dalmış,
Söyle bu dünya kime kalmış
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Ama öyle,ama böyle, bir gün gideceğiz,
Kimi miras derdinde,kimi de ceyiz
Sabaha çıkacağımızı nerden bileceğiz
Takma kafanı be Yaşar Hoca.

Yine beş can aldı trafik canavarı,
Kestiler üç bin yıllık koca çınarı.
Ne sahil kaldı,ne de bir dere kenarı.
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Soyulmadık bir donumuz kaldı
Onuda almalarına pek az kaldı
Devir değişti,pire deveye daldı.
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Doğruyu dokuz köyden kovarlar,
Donmuş insanı buz ile ovarlar,
Şu ayyaş,her gün bir büyük yuvarlar.
Takma kafana be Yaşar Hoca.

Takma desende hep takarsın
Herkese yeşil ışık yakarsın
Fırat gibi,Dicle gibi akarsın
Sen bir cansın be Yaşar Hoca.