Yaşar Erşahan Şiirleri - Şair Yaşar Erşahan

Oğlumun öğretmenine ve tüm öğretmenler ithafen;

Sen öğrettin alfabeyi,
Unutamaz kalbim seni,
Lütfet bana her bilgini,
Tatlı canım öğretmenim.

Kararan gece seninle başlar,
Seninle uyur gurbette sular
Ne neşe ufkumda, ne gözyaşı yanaklarımda,
Neşe seninle açar seninle solar.
Fecrin alevleri seninle vurur,
Seninle aydınlanır günüm ve gecem,

Ağlayan kalbime gözlerime teselli ol,
Yarı ıslak dudaklarımda aşk kelimesi,
Nazlı nazlı havalanıp uçan güvercinim,
Ufkuma açılan sıcak bahar güneşim ol,

Renkli kelebeğim ol omuzuma konan.

TUFAN
Aldanıp içimdeki en güzel hislerime,
Kız ben senin vuruldum o masum gözlerine.
İşte o an içimde neler, neler uyandı,
Şu ruhumda başlayan bilmem hangi tufandı
05.10.1983/ANKARA

Sevgiler alabildiğine dolu,
Bulutlar alabildiğine yüksek,
Dosta çıkar şu yokuş,
Havada dönüp duran kuş,
Baharla açılan çiçek,
Nefeslenmeye durduğum tümsek,

Ayrılık dileme benden,
Anlamazlar dilimden.
Ne boran, ne esen yel.
Ölürüm yoluna yar.

Olmazı isteme benden,

Bahar gelir, sana benzer,
Gül açılır sana benzer.
Güzel sensiz eyleyemem,
Arada bir selam gönder.

Yavru ceylan sana benzer,

Sessizce geçecek kapılardan,
Söylerken ıslak şarkısını
Bahar akşamları sana.
Unutulmuş ne varsa benden yana,
Birer birer yüklenip,
Gidecek önüm sıra gençliğim.

Üşümüştü elleri namlunun soğuğunda; çocuk,
Afgan dağlarında da çocuksun,
Alp dağlarında da.
Bize buğda tarlası,sana mayın tarlası,
Gezdiğin dağlarda üşüme çocuk.

Aman deyim firuze,Lamba altından yürü,
Sokağın karanlığında iti,kopuğu,körü,
Burası İstanbul Firuze,benzemez başka yere,
Kapkaç terörü, Trafik terörü,
Birde dışarıdan ısmarlama el kaide terörü.