Çekip çevirince,
İçindekini devirince.
Bir hoş, bomboş*
Maşuk.
Görünüşü adam
Dışa tepkisi yabancı.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Şiirlerinizde anlatılanlar, tıpkı albümlerden seçilen en güzel resimler gibi; bak bak, dön tekrar bak. Akılda kalır, gözde renklenir. Şiirleriniz de böyle işte...Tebrikler...
Kazançlı bir çalışmaydı ...Tebrikler..Beğeniyle okudum....
hepimiz bir şeytlerin ekjsikliğini duyarız. duyduğumuz eksiklikleri biliriz. bazen insan bir boilukta olur. bir eksiklik, bir eziklik hisseder ama bilinmez bir şeydir. hayatınızda boşluklar bulunmasın üstad. güzel bir şiir. tam puan
saygılarımla
Yaşamsal
Çekip çevirince,
İçindekini devirince.
Bir hoş, bomboş*
Maşuk.
Görünüşü adam
Dışa tepkisi yabancı.
Kapanmasından belli.
Rüzgâr vurdu titredi.
Güneş vurdu kavruldu.
Kabukta yoktu zor şartlar.
Anlamadı dışarıdakileri!
Ne tuhaftılar!
Varken kabukta yaşamak
Var mıydı buna şaşmamak?
Zamanla alıştı
Ama çelişikliği sıklaştı.
Aydınlığı karanlığı,
Dolaşığı seçiği,
Bildi.
Derinde derinlikte,
Sıkışa sıklaşa,
Bir alamet kendini belli ediyordu.
Anlam veremiyordu tabii.
Derken titredi, rüzgâr yoktu
Kavruldu Güneş yoktu.
İçindeki kabardı.
Bir tuhaf üzüldü süzüldü.
Güldü büzüldü, cinsi latifine.
Kaçmak kabuğa,
Kurtulmak için bundan.
Yaman çelişki!
Öğrenmişti ya aydınlığı seçiği.
Gitmeliydi sebebin üstüne.
Kırdı kabuğu,
Kavradı insancılığı.
Ne hoş.
NE VARSA ÖZDE VE DERİNLERDEKİ DUYGULARDA VARDIR...O DUYGULARI DIŞA SAĞLIKLI VURUNCA HAYAT ANLAM KAZANIR...KUTLARIM...10 TAM PU AN....SAYGILARIMLA....İBRAHİM YILMAZ.
tuzu biberi felsefeden seçilen oturmuş birz şiir tebrikler..
ilhami
Çekip çevirince,
İçindekini devirince.
Bir hoş, bomboş*
Maşuk.
Görünüşü adam
Dışa tepkisi yabancı.
Kapanmasından belli.
Rüzgâr vurdu titredi.
Güneş vurdu kavruldu.
Kabukta yoktu zor şartlar.
Anlamadı dışarıdakileri!
Ne tuhaftılar!
Varken kabukta yaşamak
Var mıydı buna şaşmamak?
Zamanla alıştı
Ama çelişikliği sıklaştı.
Aydınlığı karanlığı,
Dolaşığı seçiği,
Bildi.
Derinde derinlikte,
Sıkışa sıklaşa,
Bir alamet kendini belli ediyordu.
Anlam veremiyordu tabii.
Derken titredi, rüzgâr yoktu
Kavruldu Güneş yoktu.
İçindeki kabardı.
Bir tuhaf üzüldü süzüldü.
Güldü büzüldü, cinsi latifine.
Kaçmak kabuğa,
Kurtulmak için bundan.
Yaman çelişki!
Öğrenmişti ya aydınlığı seçiği.
Gitmeliydi sebebin üstüne.
Kırdı kabuğu,
Kavradı insancılığı.
Ne hoş.
Tebrikler,kaleminiz daim olsun.
çemberi daraltır sürekli, yetinmek adına...alan küçüldükçe kavraması kolaylaşır ama atılan her adım aslında ruhumuza yapılan müthiş yolculuk... çemberin genişlemesi, yeni kapılarla gelen ışıklarla önce yaşanan körlükten sonra varılan aydınlığı yudumlamak...işte bu...hayat...
yine güzel br emek, teşekkürle düşünür şairimize...
Kaleminiz daim olsun hocam, yine çok güzel ve anlamlı bir şiir, iyiki siz varsınız, iyiki siz yazıyorsunuz, ellerinize ve o güzel yüreğinize sağlık. Saygılarımla.- Berkay Kur.
Son derece güzel bir çalişma toplumumuzda en çok eksikliyi olan bir konu kutlarım saygılarımla
Çelişkiler yumağı haline gelen toplumsal yaşama ironi ile bakmak ancak kişinin kendiyle barışıklığı ile mümkün. Güzel ve ilginç bir çalışmaydı kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta