Yaşamayı Unutalı Şiiri - Ramazan Kalınsaz

Dünya öyle sardı ki her halimizi
Öyle sarıldık ki dünyaya
Yaşamaya randevu verdik
Ve buluştuk (ahde vefa olarak!)
Süslendik telli duvaklı gelinler gibi
Gönül darlığımızı umursamadan
Sımsıkı kucaklaştık
Hiç bırakmamacasına
Ve alıştık ona
Ardına sığındık dalkavukların
Önce şahı olduk piyonların
Sonra gariplerin umuduna yoksul sofraları açtık
Ve korkuyla süsledik raconumuzu
Değirmenler kurduk kaşla göz arasında tahammülü öğüten
Darvin’in atalarından kalma iştahımız,
Yağ döktü şairin ilham perilerine
“yiyin beyler yiyin bu dehanı iştiha sizin”
Özü kurtlu meyveye döndük
Sinesi çatlayanlar soğuk lahzalarda sabır ikliminde
Şair, uyaklı dizelerin avcılığında
Leyla, mecnun mevsiminin bağ bozumunda
Oyaladık zamanı
Kime yar olduğunu hiç düşünmeden

Yaşamayı unutalı
Özünü kuruttuk insan olmanın
İçimizde çukurlar açtık
Ucuz serzenişlerle nabzını tuttuk hayatın
Özgürlük anıtında sıkışıp kaldık
Şimdi ölümsüzlük bile ağır bir yük
Babadan oğla evlâdiyelik.

28 Kasım 05