bir yana bıraktık her şeyi
dedik ki
nasıl olsa
çir çöp bir yaşam gibiydi
göz açıp kapayıncaya bir masal
çimdiğini hissedipte bedenlerde
nasıl da bir hengameydi
geçti dedik
deviren/ler
devrilen/ler
tank /lar
top/lar
tüfek/ler
o ülkelerde
düşünenler/düşünemeyenler
şu bu ülkeler
sizler/bizler
ne farkeder
anlattılar
anlattılar da kim anladı
sizi/bizi
karardı değil mi güler yüzler
binlerce yıllar
binlerce yıllardaki yine sizler bizler
anlam veremediler
ne yemeyi ne içmeyi ne de sevişmeyi yeğlediler
delişmenler
biraz dışarıda
çoğu içerilerdeydiler
ne zamanlar geçti
şuncacık
ne kadar da çabuk
hani her yerde bıyık çiğnedi erkekleri
hani o delikanlı kızlar
delikanlı erkekler
odalarda dağlarda tepelerde
derneklerdeydiler
sokaklarda caddelerdeydiler
durağandan devinimeydiler
ayaz çıkardı sokak köşelerini dönerken
gıcırdayan kar sesleri vardı
ıslaktı botlar çoraplar
bir de
düşündükleri
kar süslü pencerelerden sarıcak sarkardı kırk vatlık ışıkıları hanelerin
akşamı geceye
geceyi sabaha bağlardılar sessizce
üşümezdiler
kolay değildi üşümek
karanlıklar korkutmazdı
gönül sesleri
umutları vardı
kitlelerden bu yanaydı umutlar
ve o cesur yürekler
sesleri
gönülleri
bir idi sevdaları
ve bir idi memleketleri
tanrının yarattığı tek evrenin
belki de tek evrenin tek memleketlileri
dediler ki varız
aldırmadan karanlık odalarda yattıklarına
canlıdır devrimci ruh
bir kuşaktan el verdiler diğerlerine
ruhsuz nefes alıp vermektense
biblo vitrinlerde
öz olmayı benimsediler
canlı canlıydı her şey
eskiden yeniden
onlar hep genç
hep gençtiler
gençlerleydiler
canlı demeli her şey
bitmez ruhun söylemi de o değil mi
ölüm bir gölge üzerlerine
serincecik örtü
güz sonu kış ise
kış sonu hep bahar değil mi
toprağa bıraktılar öz sularını
ve dediler
o etimiz kemiğimiz geçmişimiz
hep bakmak gerek ileriye
devrimci var olmuştur evrende insan
hangi akıl sahibi ileri varken gitti ki geriye
yol yol bilip doğruyu
hem iyiyi hem güzeli
koşar gibi yürümeyi
ve
utandığın yaşamdan kırılıp kopup
kucaklayıp bütün evreni
direnip her daim
yine
bir devrimci gibi ölmeyi
23 Şubat 2009 Denizli
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 23.2.2009 00:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!