Yaşamak / Ve Ölmek (Devrimci Gibi)

Mehmet Necip Özmen
435

ŞİİR


3

TAKİPÇİ

Yaşamak / Ve Ölmek (Devrimci Gibi)

bir yana bıraktık her şeyi
dedik ki
nasıl olsa
çir çöp bir yaşam gibiydi
göz açıp kapayıncaya bir masal
çimdiğini hissedipte bedenlerde
nasıl da bir hengameydi
geçti dedik

deviren/ler
devrilen/ler
tank /lar
top/lar
tüfek/ler

o ülkelerde
düşünenler/düşünemeyenler
şu bu ülkeler
sizler/bizler
ne farkeder

anlattılar
anlattılar da kim anladı
sizi/bizi
karardı değil mi güler yüzler
binlerce yıllar
binlerce yıllardaki yine sizler bizler
anlam veremediler

ne yemeyi ne içmeyi ne de sevişmeyi yeğlediler
delişmenler

biraz dışarıda
çoğu içerilerdeydiler
ne zamanlar geçti
şuncacık
ne kadar da çabuk
hani her yerde bıyık çiğnedi erkekleri
hani o delikanlı kızlar
delikanlı erkekler
odalarda dağlarda tepelerde
derneklerdeydiler
sokaklarda caddelerdeydiler
durağandan devinimeydiler

ayaz çıkardı sokak köşelerini dönerken
gıcırdayan kar sesleri vardı
ıslaktı botlar çoraplar

bir de
düşündükleri
kar süslü pencerelerden sarıcak sarkardı kırk vatlık ışıkıları hanelerin
akşamı geceye
geceyi sabaha bağlardılar sessizce
üşümezdiler
kolay değildi üşümek
karanlıklar korkutmazdı
gönül sesleri
umutları vardı
kitlelerden bu yanaydı umutlar
ve o cesur yürekler
sesleri
gönülleri
bir idi sevdaları
ve bir idi memleketleri
tanrının yarattığı tek evrenin
belki de tek evrenin tek memleketlileri
dediler ki varız
aldırmadan karanlık odalarda yattıklarına

canlıdır devrimci ruh
bir kuşaktan el verdiler diğerlerine
ruhsuz nefes alıp vermektense
biblo vitrinlerde
öz olmayı benimsediler

canlı canlıydı her şey
eskiden yeniden
onlar hep genç
hep gençtiler
gençlerleydiler

canlı demeli her şey
bitmez ruhun söylemi de o değil mi

ölüm bir gölge üzerlerine
serincecik örtü
güz sonu kış ise
kış sonu hep bahar değil mi

toprağa bıraktılar öz sularını
ve dediler
o etimiz kemiğimiz geçmişimiz
hep bakmak gerek ileriye
devrimci var olmuştur evrende insan
hangi akıl sahibi ileri varken gitti ki geriye

yol yol bilip doğruyu
hem iyiyi hem güzeli
koşar gibi yürümeyi
ve
utandığın yaşamdan kırılıp kopup
kucaklayıp bütün evreni
direnip her daim
yine
bir devrimci gibi ölmeyi

23 Şubat 2009 Denizli

Mehmet Necip Özmen
Kayıt Tarihi : 23.2.2009 00:31:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Necip Özmen