Yaşamak Sevmekten İbaret

Sen hiç duydun mu,
Kırık kalp parçalarının yere düştüğünde çıkardığı o kulakları tırmalayan sesi?
Kaç kere kırıldı umutların,
Kaç kere yaralı çıktın fırtınalardan,
Kaç kere avuttun hasret bebeklerini,
Ve kaç kere kurdun beyninde panayır yerini?
Kaçan balonların oldu mu,
Ardından umutsuzca baktığın,
Uçup giden o renkli düşler gibi,
Gözden kaybolup yiten?

Dilini kaydıraktan kaydırıp,
Gözlerini salıncaklarda salladın mı?
Ya kör ebe oynarken, kaç kere sobelendin,
Kaç kere saklandın karanlık köşelere,
Bir çocuk gibi umarsız,
Bir yetişkin gibi korkusuz görünmeye çalışarak?
Okulda bize suyun kaldırma kuvvetini,
Nikelin simgesini,
Ve atomun çekirdeklerini öğrettiler,
Ama hangisi işinize yaradı hayatta?
Hangisi ilaç oldu yaralarımıza?
Delikler hep büyük, yamalar hep küçük kaldı,
Ve biz hep eksik, hep yarım…

Acıları yoğurup umutsuzluklar ekledik,
Yüreğimizin pastasına,
Hiç tutturamadık tarifleri,
Bir elcik huzur,
Bir tutam umut,
Bir fiske sevgi kayboldu avuç içlerimizde.
Sonra gitmek denilen duygu ile tanıştık,
Bazen acıdık giderken,
Bazen kanadık,
Ama namertliği hiç bilmedik.
Domino taşları gibi, tek tek topladık ayaklarımızın altına serilen,
Köşesi kırık camdan halıyı,
Ayaklarımız kan içinde kalsa da,
Vazgeçmedik yaşamaktan,
Çünkü yaşamak bir inat, bir direniş,
Bir başkaldırıdır bazen, kendi acılarımıza karşı.

Şimdi intihara meyilli bir yüreğin penceresinden bakıyoruz hayata,
Yaşamak zulüm,
Yaşamak ıstırap gibi geliyor,
Ama ya gerçekte öyle mi?
Hayat güzel,
Çiçekler güzel,
Hayvanlar güzel,
Düşe kalka öğrenilirmiş hayat,
Biz düştüğümüz yerde çakılıp kaldık,
Her yara bir hatıra, her hatıra bir yük,
Üç nefes bir mola,
Bir mola sonrası yeni bir gün,
Yeni umutlar…
Balıkçıların dediği gibi, “Haydi rastgele,”

Yaşama tutunarak,
Gücümüzün farkinda olarak
Ve belki de en çok,
Sevmekten vazgeçmeyerek,
Çünkü yaşamak; düşmekten ve kalkmaktan,
Kırıklarımızı toplamaktan,
her şeye rağmen,sevmekten ibaret.
Haydi, rastgele,
Yeni umutlara, yeni günlere,
Rastgele.
12.09.2024 14:53