İsterdim ki, bir değişim yarat kendinde, söv sönmüş yıldızlara.
Kendine kahretme artık, seni çıldırtan huylarına derin bir çizgi çek.
Boşver yüreğini katmerleyen, gözlerini çivileyen üzünç basınçlarına
Yaşamak bir şarkı, yaşamak bir sevda, yaşamak gözlerin gibi gerçek.
Unutulmuş şarkıları anımsayarak değil, unutulmamış aşkları yaşayarak çoğalacaktık biz. Kaptansız gemilerle çıkmıştık bilinmez yolculuklara. Dümenimiz gece yorgunu, pusulamız balık pullarıyla örtülüydü. Sevişen gecelere bakardık yıldızlar altında, utanırdık. Sokulurduk birbirimize ve yunusların diliyle birbirimizi anlardık. Yitirilmiş umutlarımızı arardık en çok. Denizler hırçındı, denizler kabarık olurdu ve biz en çok sulara yüzümüz düşünce birbirimizi bulurduk.
Durmaksızın sevgi oltasını sallıyordun engin denizlere. Ay ışığında saçlarını okşamayı seviyordun, çocukca. Öfkeliydin, dolunay sırtında gezinir, zülfün düşerdi şafakta. Yılgın bir savaşçı gibi gözlerindeki bakışları yıkacak ovalar arıyordun ve küsüyordun sevgi yağmurları gecikince göklere. Tutarsızdı kelimelerin, sövüp saydığın geceler seni taşımıyordu sözlerimi umursamadığın anlarda..
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Yaşamın gerçeklerine uyandığımızda umutların hala sıcak ve renkli kalabilmesi... Değişim yaratabilmekte belki de... Selamlar Selahattin bey... Sevgi ve saygılar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta