Yaşamak da unutulur gülmek de.
Hak-hukuk, adaleti bilmez kentlerde,
Pas tutmuş duygusuz yüreklerde,
Sevgi hapsedilir en dip hücrelere.
Sokak köpekleri ve ev kedileri bile,
Karanlık duvarlı bu eski şehirlerde,
Birer “vahşi kapitalist” olur istemeseler de...
Vicdanlar kanamadan ve vicdanlar hür olarak,
Yaşamak ve gülmek için ağız tadıyla
Saygılı, sevgili dostluğa ve de hukuka,
Bırakın liberal insanlarını bir yana siz,
Vahşi kapitalistler biraz demokrat olursa,
Yaşayıp gülebilir insan,
Bu köhne ülkelerde ağız tadıyla...
O zaman horon teper,
Özgürüz der çocuklar.
Salınır ipleri sonsuzluğa,
Kırlardan mavi ufuklara
Güleç yüzlü uçurtmaların.
13.07.2005 – Mersin/Gözne
Yalçın Öner
Kayıt Tarihi : 5.3.2007 14:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Adalet ülkeye, şehire, mahkemeye, kişiye göre uygulandı mı; insan isyan eder işte böyle gönlüyle...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!