Yorgun sabahın içinde buldum kendimi
Bulanık, tadı tuzu olmayan bir sabahtı
Küflenmiş peynir tadı damağıma yapışık
Aynaya bakmıştım hatırlıyorum
Ben değildim iyi biliyorum
Yılgın, bezgin, yabancı, geçmişten kalma
Tozlu çekmecelerde unutulmuş fotoğraflar gibi
Yaşanmamış güne uyanmış yaşayan bir yüzdü
Kendisine baktıkça kendisini tanımayan
Hüzünlü yağmurlar çiseliyordu
Hiç olmadık hiç dokunmadık hiçliğin üzerine
Dün geceden hatırlamıştım mektubum vardı adresine teslim
Okunduğunda yanında olacağım, yaşanmamış günün içinde
Ne yanında olabildiğim ne yaşayabildiğim
Cezam kesilmiş ama mektubum gitmişti
Cevap ne yazmıştı üstelik tahliyeme saatler vardı
Ne zordu beklemek, ne zordu özlemek
Sonra şiir yazdım sonra o şiiri yaktım
Beyaz dumanlar yükseldi çiçeklerin yapraklarına bulaşık
Kuşlar uçup gitti çatılardan
Sessizlik, hissizlik, düşünce sağanakları vurdu günü
Akşam oldu akşamın içine gözleri doldu
Ses var mıydı sesi varsa duyan nerdeydi
Yaşanmamış bir günün içinde zoraki yaşayıp
Günü akşamına kovaladığımı ve sonrasına
Işıkları kapattığımı hatırlıyorum
Yeniden doğacağım güne uyanıp
Aynaya baktığımda kendimi tanıdığım
Cezasını çekip tahliye edilmiş olmuşluğumla
27.12.2014 yaşanmamış bir gün...
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 28.12.2014 07:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!