Akıp gidiyordu,
Avuçlarımdan zaman.
Yaşanmışlıklarım duruyordu,
Dönüp baktığımda geçmişe,
Ödenmiş bedelleriyle,
Ve onlardan,
Sadece ben kalmıştım geriye!
Kâinatın içindeydim,
İçimde de sonsuz kâinat.
İç içe yaşarız,
Birbirimizi tamamlayarak.
Yaşadığım kadar varım,
Yaşattıklarım kadar da olacağım.
Sonrası iki ihtimal;
Ya sonsuzlukta bir hiç,
Ya da sonsuzluk ben olacağım.
Hürrem Dilekci
04.07.2010 (17:07)
Kayıt Tarihi : 4.7.2010 17:01:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hürrem Dilekci](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/04/yasam-ve-ben-4.jpg)
Sadece ben kalmıştım geriye!
Yaşattıklarım kadar da olacağım.
Ya da sonsuzluk ben olacağım.
--------
Böyle bir terkip
meydana çıkmış oldu
ÇOK GÜZEL..Selamlar..
TÜM YORUMLAR (36)