Bir ışık huzmesi içinde
Hayal meyaldin
Vardın ya da ben gibi seraptın.
Tuttuğun ellerimdi
Gücünü verirken can siperane...
Gözlerimi açıyordum
Yoktun...
Kolumda serumun iğnesi,
Yüreğimde binbir düş,
Acılara karıştı sevinçler
Sen misin saçımı okşayan?
Gitmek istemiyorum
Vakit erken,
Gözyaşıma karıştı umutlarım...
Çarpıyor hala kalbim,
Bir daha bakın nabzıma...
Yaşamak tutkusu bir acı tat dilimde,
Verin ne kadar ilaç varsa...
Umutsuzluğu yok ettim ben yüreğimde
Gelmesin ölüm.
Çok uzakların rüzgarına
Nefesimi yollasam sana ah ile,
Üzülürsün...
Duyma ama bil
Senin içindir yaşamam.
Kayıt Tarihi : 11.6.2007 10:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
anlatım güzeldi..
selam ve saygılarımı gönderiyorum...
bir tam puanda benden
Yine de kendine dair yaşamalı insan..Zira iki kişilik çalışan kalp olumsuzlukların karşısında çabuk yorulur..Bu kez hakettiği sevgiyi bulamadan olmaması gereken sevgilerde yokolur...
Yine de bu kadar sevilmişse yar eminim ki duyarsa bir yüreğin çektiği ızdırabı ve yaşama tutkusunu sevgiye dair olmasa bile insanlığa dair üzülür...
Sevginin bitimsiz acılar da bile duruşunu yazan kalemi candan gönülden kutluyorum..Sağlık sıhhat diliyorum..Ve sebebi ne olursa olsun acıtan sevgiye beddua etmeyen yüreği saygıyla sevgilerimi gönderiyorum...
Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (5)