Yaşam Kaynağım Şiiri - Özlem Şahin

Hani gün boyu yorulup uykuya dalan canlılar,
Sabahın ilk ışıklarıyla hayat bulur,
Ufuktan doğan yaşam kaynağı
Geceyi yavaş yavaş aydınlatır
Kuşlar cıvıldamaya başlar ya...
İşte, sen de o yaşam kaynağı gibi,
Çevrene yaşam dağıtıyorsun.
Sana her baktığımda kendimi kaybediyorum.
Gözlerine aktığımda,
okyanus karanlığına düşüp
mercanlar arasında bir balık gibi dolaşıyorum.
Dudaklarınla karşılaştığımda,
bir çölde alabildiğine yanıyorum susuzluktan.
Ellerini gülüm, ellerini tuttuğumda,
Artık ben benden çıkıyorum.
Ruhum adeta bedenimden ayrılıyor...
Gökyüzündeki yıldızlardan biri oluyorum.
Sen benim yaşam dağıtan güneşim,
Beni benden alan tek varlıksın.