Kurumuş körelmiş, yitip giden bedenimin üzerine dökülen zehir dudakların,
Koparmaya yeterli gücü, yıpranmış damarlarımı.
Yutkunamıyorum, gözlerinin hizasında iken hala,
Titriyor bütün yaşam belirtilerim, sallantıda.
Burada ötüşen kuşlar yalnız kargalardan ibaret,
Kanlı çarmıhımda çivi çakılmayan tek yer ayaklarım.
Yinede yürüyemiyorum, gidemiyorum ya yardım et,
Yada kime kısmetsen onda kalsın keramet.
Sen en vahşet veren cinayetlerin katilisin,
İnsanlığının özünde büyük bir leke.
Ayyuka çıktı günahlarımız artık gitmelisin,
Ruhsuz fiillerin ile Tanrıdan af dile.
Kayıt Tarihi : 6.2.2018 13:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!