Yaşadım Diyebilmek İçin Şiiri - Avni Çakar

Yaşadım Diyebilmek İçin

Sevinç’ e

Boğazımıza sarılmış bir dünya bu
Büyük diyetlere kendimizi ödediğimiz…

Dişlerini alınlarımıza gömmüş,
Kuytuların örümcek ağı unutulmuşluğunda.

Soluksuz tükenişlerin yazılmadan yaşanan
İnsansız devrimlerin ‘hep yenik’ talihiydik.

(Unutmayı ezberledik küçük – mutlu yüz çizgilerini.
Yalnızlığımızı giydik bedenimize.
İnsan seven aklımıza ‘hiç kimsesiz’ gelecekler dayattık.
Evreni sığdırdığımız o mangal yüreklerimize küçücük bir kıvılcım sıçrar diye ölüm gibi ürperdik.
Dünyayı değirmen edip, her sabah yeniden kuşandığımız kargılarımızı ‘soyağacı’ mıza dayadık, uyuduk…
Düşlerimizde bir dala asılmış gördük kendimizi.
Uyandık; boğazımızda ip izleri vardı ve büyüklerimiz her sabah kargımızın bıçağını bilemiş olurlardı biz dışarıya çıkmadan.)

Birkaç soru yanaştı kıyımıza apansız
Belliydi yanıtları, ama biz uzak – ıssız
Sabahların yanıtsız med-ceziri uğruna
Az kaldı, gökyüzünü mızrağa takacaktık.

( Sonra, birisi geldi
Tuttu ellerimden.
“ Tüm soruların yanıtı ‘Yeter! ’ mi? “ dedi,
“ Evet…” dedim.
Sonra,
Uyandım ki, her şey gerçek…)

23.09.96 Çorlu