Yaşa ve Gör Şiiri - Aytekin Orhan

Şimdi diyorsun ki
Git!
Sadece git…
Ve geriye bir bulut kalsın gözlerinden…
Ve gözler kalbin aynası derlerdi. Yalanmış…

Güzeldi gözlerin
Güldüğünde dünya gülerdi
Dünya güldüğünde ben gülerdim…

Şimdi bulutlar yarışıyor çarpışmak için
Ve sağanak başlıyor
Hiçbir şeye aldırmadan
Hiçbir şeyi görmeden
Hissetmeden…
Yağmurlar yağıyor bu şehre
Ve yağmurlar süpürmüyor arta kalanları

Biz böyle olmamalıydık
Sıradan bitmemeliydi bu aşk
Aşk diyorum.
Ki ben aşka inanmam
Laf olsun diye sayıklıyorum ismini
Sahi ismin dedim
Ve ismin her zihnime düştüğünde
Bir yıldız düşürdüm göklerden
Bu kaçıncı isyandır
Ve sabahların ulaşılmazlığı

Ah sevgili
İsmini yıldızlara kazıdığım
Kimseler bilmesin diye
Tekrar tekrar düşürdüğüm
Sevgili

Bu liman boş
Uğramaz hiçbir gemi
Ve martılar terk etti bu şehri

Ben kimlere desem bu kimsesizliği
Duyulur mu sesim
Sesim kısık…
Kendi içimde söylencelerim
Ve öfkem çığ gibi
Büyür yalnızlık
Büyüdükçe katar önüne sensizliğini

Biliyorum bu aşk kimsesiz
Ve kimsesizler
Sevilmezler…
Olsun…
Ben seninle
Kimsesiz bir aşka yelken açmayı göze aldım
Sen olmuş olsan da
Olmasan da…

"inadına"