Ocagini ayaza kurmussa dünyamevsim
Siraya girmeden tiryaki olmali insan
Gülümseyislerin polenlerinden sinenlere sevgiliyse insan
Belki bir kum tanesi belki göz alabildigine kar yigini beyazlara dünyayi seren
Cöllerin diliyle sessizligi demleyip süzerek, mevsimlik yahut ömürlük
Teklifsiz cigliklarla kendi rüzgarina kapilan
Eksik ziyadeler dükkanindan kumasi kirlendikce dünyayi
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta