Yarini Sever Diye Şiiri - Bahattin Tonbul

Bilmiyorum varlık yokluk içinde yoğruluyor
Sevdalar üstü sevgi besliyorlar sana
Uçup gittin uçsuz bucaksız aleminde tanrının
Karanlığın aydınlığın anlaşılamadı bu dünyada
Sana sevgine muhtaçlar
Doymamışlar ne eşin nede çocukların özlem dolu kokunu
Yüzlerinde
Anılarını yaşatıyorlar

Bazen kaybolur mu derim sevgiler,
Yaşamı zorluyor sağ duran yürüyen bedenler
İşte o an çıkıyor ortaya sonsuz gerçekler
Ateş düştüğü yeri yakıyor
Çekiver sadece,çocukların ve eşin acı ayrılık hasretini
Parça parça oluyor o an yürekleri
Haykırmak istiyorlar
Boğazlarda birden düğüm oluyorsun
Acılar içerisinde kıvrandırıyorsun tüm sevdiklerinin
Sonra aniden de yok oluyorsun

Tut istersen ellerini
Ruhunu sar yüreğine sevgini eksik etme üzerinden
Kimler siz gibi olmadı ki tarih sayfaları doldu taştı yerinden
Sevda yüklü bir gemiden farksız gönüller
Yatsan yerinde geçmişte olduğu gibi
Bekle gelecekler hepsi yanına er veya geç
Orda ne yanmış kor olmuş sevdalar doludur
Hepside yüreklerde saklıdır
Gönüllerini yormadan solmuştur
Bedenlerinde kaybolmuştur
Sonsuz karanlık yaşam denen sevgiler üstü
Yarini sever diye
Bahattin Tonbul
16.8.2009