Dolunayda kıtlıkkıranda
Uğrun uğrun yanardı gün harmanında değirmen dönerdi
Kuşlar konar ay tüter yol yürür uçardı damdan dama üveyik
Öz deresinde sulak sazlıkta hayal ekip biçen mevsimler
Gerçeğe dönüşün tozu toprağı gibi yaban yazıdan
Mektebini okuyup yağmur ve yağmur sonrasını kar
Evler sırası yol boyunca ayaza yamaç poyraz ucunda
Sımsıcacık bir soba gibi etrafını saran insandan toplayarak
Uykusundan çıkıp gelen düş gibiydi sokaklar sedirler ve çıralar
Her kapı ötekisine sırrı dayalı döşengili dünya bir komşu
Gilamada alazından laf deşip
Dert söyleşmeye halleşip selamlaşarak
Son odunlarına kadar mavi bir kapıydı çatısında duman
Yönü poyraz
Tahtası kara
Alfabesi beyaz yolları karla kaplıydı okulun
Sanki ufuksuz bir kainatın cümle kanatları ödünç yarındı
Kendi masallarından doğdukça herşey saatten muhaf zamandan asri
Güvercininlerden bile yetim
Çok daha yoksul sürgün ve beyazdı
Ocak / 21
Kayıt Tarihi : 27.1.2021 14:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!