Yetmiş iki yılında doğurmuş beni anam,
Şöyle bir düşündüm de yol yarıya geliyor.
Geçip giden güne mi, yoksa cana mı yanam?
Dertler dağ gibi olmuş, bu sinemi deliyor.
Bazen yalnız kalınca, düşünüyorum işte,
Yarım ömrü bitirdim, neler yaşadım neler.
Mutlaka sebep vardı, şu dünyaya gelişte,
Bir an durmak bilmedi, akıp gitti seneler.
Aşkı da tattım elbet, sayısı çok değildi,
Nedense hüzün kaldı, sevdiklerim de gitti.
Öyle deli sevdim ki, düşman bile eğildi,
Neyleyim ki hepsi de başlayamadan bitti.
Bana kaldı hüzünler ve bir yaralı yürek,
Elleyemez tabipler, bulunmaz kalp ilacı.
İnsan mutlu değilse, yaşamaya ne gerek?
Her gün ölümden kötü, bitiriyor bu acı.
Yazılmamış alnıma, bir gün de mutlu olmak,
Dertler üst üste geldi, soldurdu gül benzimi.
Bana düştü her zaman, ağaran saçı yolmak,
Aldığım nefes bile, yakıp geçti genzimi.
Küçüğü küçük bildim, büyüğü ise büyük,
Sinirlenip, kızsam da hiç olmadım saygısız.
İnsanlığı taşıdım, ağır gelmedi bu yük,
“Bana ne be! ” diyerek, yaşamadım kaygısız.
Bir gün önem vermedim, para, pula, maddeye,
Her yıkımdan kendime, ibretlik hisse aldım.
İnsan olarak girip, hayat denen haddeye,
İncelsem de kopmadım, daima insan kaldım.
Gülen yüzüne kanıp, dost sandım vefasızı,
İhanetleri gördüm, hepsi içte kor oldu.
Badireler çoğaldı, arttı gün be gün sızı,
Hayat imtihan dedim, soruları zor oldu.
Sene iki bin yedi, yaş olacak otuz beş,
Saplanıyor içime, yalnızlık denen sancı.
Bulamadım derdime ortak olacak bir eş,
Ben mi çok çabuk çöktüm, aynalar mı yalancı?
26.10.2006
G.
Kayıt Tarihi : 28.10.2006 01:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okuyan anlar...
Sevgilerimle
MEHMET ALİ ŞAHİN
Sene iki bin yedi, yaş olacak otuz beş,
Saplanıyor içime, yalnızlık denen sancı.
Bulamadım derdime ortak olacak bir eş,
Ben mi çok çabuk çöktüm, aynalar mı yalancı?
Zordur yalnızlık Mustafa'm, iyi bilirim. Gecelerin sessiz gizemi ortak olur gönlüne.
Ama dost istersen işte buradayım, o konuda yalnızlık çekmezsin.
Selam ve dua ile.
TÜM YORUMLAR (26)