Yarım Kalan Vuslat Şiiri - Sümru Yılmaz

Yaşam kıskandı seni benden
Halbuki ne güzeldik biz ikimiz.
Bir su damlası gibi kayıverdin elimden
Yıldızlara yazılmıştı, kara kalemle, hikâyemiz.

Dudaklarımız öpüşürdü ipek çarşaflarla
Anlamazdık zamanın akışını.
Yelken açardık gümüş yakamozlara
Kucaklardık yalçın doruklarda aşkı.

Meltem esintisiydik sakız ağaçlı bayırlarda,
Bir rüyaymış enginlerin koynunda.
Ve sonra kızıl bir seherde uyandık.
Ve şimdi sonbahar artık.
Bir kez daha sarışın eylül geldi.
Hazan yaprakları gibi yaşam sayfalarında
Bir göz kırpmasıyla defteri kapattık.

Suskun denizin göz yaşlarında
Dalıp da hayalini bir öpsem diyorum.
İçin için, sessizce ağlayan dalgalarda
Derinlere gömülen evrilmiş vuslatı arıyorum

Deli bir karanlık içinde kayboluyorum.
Tut beni , düşmekten korkuyorum bu yalnızlıkta.
Git - gellerdeki hırçın fırtınayı dindiremiyorum
Renklerin öldüğü yorgun şafaklarda.