Yare Dair Nefsimle Münazara

devran devran olalı beri acep böyle devir hiç yeryüzüne geldi mi?
öyle bir dönmekte ki çarklar, her bir insan, ayağına gelen
hayırlı şeylere dahi şüpheyle yaklaşmakta,
öyle bir sindirilmiş, üzülmüş ki kişi,
başına gelen iyi şeylere dahi güvenemez halde, güzele sevinemeden, öylece durumuna uzaktan bakmakta...

aşka bile...

sevmek seni, yani çaresizce, derhal, sualsiz teslim olmam gönlünün muhabbetine,
aşkımı değersiz kılmaz ki.
sorgulayan gözlerinle bakman aşkıma, bil ki bu yaşlı gezegende varolmuş vedahi olacak herşeyden çok üzer bu miskini...
titresin isterim gönlünün en hassas telleri, dimağına aksim düştüğünde...
bil ki ben en güzel kokulu çiçeklerin, taç yapraklarının kuytu karanlıklarında kozaya durmuş tırtılım.
onca bekleyişim senin içindir, acılarla arıtıp da gönlümü, dünyadaki en saf aşkı sana sunmaktır gayem...
ve tırtıllığım umarım ki seninle son bulacak, seninle kanat açacağım günün renklerine ve çiçeklerin başdöndüren özlerine ve gerçek olacak 'tırtılın kaderinin güzel ölmesine ' dair kehanet...

yelken misali açıp kollarımı,
sana topluyorum esen tüm rüzgarları...
biriktirdiğim şimşekler de senin içindir,
büyüttüğüm çiçekler de...

meğer ki batan güneşin
kızıla çaldığı doğayı seyrettim uzun uzun,
bil ki bu da sanadır,
serebilmek içindir, türlü güzellikleri
miskin ruhumdan, zarif ruhuna...

ve okumuşsak eğer iki satır
emeğe dair,
paylaşmaktır amacım,
sevgini tüm bir evrenle,
bulmaktır seni tekrar tekrar
dökülen alın terlerinde...

ve ey güzel bu çileli bekleyiş,
mahsende ki şarap misali
karanlıklarla boğulmam da senin içindir...
içimi kemirmesi mikrop gibi acıların,
güzelliklere derin derin mayalanmam,
öylece pişmem de senin içindir,
en leziz yudumumla
beni sana sunabilmek için...

08.2002