Hayatı yağmurdan bahseden
Eski bir şarkıydı sanki.
Çalıştı.
Hakkını istedi.
Azimliydi yere inat
Başları dik minareler gibi.
En güzel gülü kokladı yaşarken,
Ama koparmadı asla.
Ağladığıda oldu ama,
Ezildiğinden değildi gözyaşları.
Yalnızlıktı hislenmelerinin nedeni.
Rüyalarında kuş olur çıkardı
Gökyüzüne.
Rüzgar sarardı heryerini,
Görmezdi, uçakları, telleri, balonları.
Masmavi gökyüzüydü her uyanıştan arta kalan.
Kızardı zulümlere,
Ama yitirmezdi umudunu
Herşeye rağmen.
Yaşamaktı tek aşkı,
Her zorluğa rağmen, tek derdi
Gülebilmekti sabah güneşin doğuşuna.
Kayıt Tarihi : 7.8.2001 23:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ferit Coşan](https://www.antoloji.com/i/siir/2001/08/07/o-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!