Yaranamazsın Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Sular yukarıya doğru akarsa...
Namuslu yaşayan,
Namussuzdan geri kalırsa,
Din siyasete-ticarete kurban olursa,
Yolunu bulamazsın kardeşim;
Kimseye yaranamazsın.

Atın yerine it bağlanmışsa,
Atın izi,itin izine karışmışsa,
Yol alamazsın kardeşim;
Kimseye yaranamazsın.

Aklın varsa hele...
Hele düşünüyorsan,
Hele hele konuşuyorsan...
En yakınına yaranamazsın.

Böyle gelmiş,
Böyle gitsin demiyorsan;
Üstelik paralar nerede diyorsan.
Kısacası yetimin hakkını savunuyorsun;
Sen yanmışsın kardeşim...

Kendine...
Kendi yüreğine...
Yaranamazsın.

Aptal aptal,
Sözde atasözlerini dizerler...
Herkes mi kötü derler?
Teker teker giderler...

Kartallar yalnız uçar
Kargalar sürüyle diyeceksin,
Züğürt tesellisi lafını yiyeceksin.

Acılar içinde yalnız...
Tek başına kalacaksın,
Acı sirke küpüne zarar,
Laflarını sık sık duyacaksın.

Alem kötü değil ya...
Çıldıracaksın aynada.
Aldığını buldum sayacaklar,
Sana her iftirayı atacaklar.
Yalnız yanacaksın...
Hiç kimseye yaranamayacaksın.

İsyan edeceksin
Bu nasıl dünya..
Taşları bağlı,
İtleri serbest,
Bir bakmışsın,
Suçluyor seni herkes.

Yara öyle iner derine
Sen kendine...
Kendi yüreğine...
Yaranamazsın.