Yaramla Daha Hoşum Şiiri - Mehmet Zafer

Bu sevda yolunda her acıyı tattım
Yüreğim gamdan,kederden kurtulmak bilmedi
Yüzüm solgun
Aklıma geliyor hep ıslatıyor gözlerimi
Yanaklarımdan yaş süzülürlen
Yüreğim daha bir acıyor
Her acı seni hatırlatıyor,her nefes sana alınıp veriliyor
Yokluğun sessizliğin girdabında boğsa da
Yalnızlık senden ya,ayrı bir hoşluk veriyor
Özlüyorum içim sızlıyor, yüreğime hüzün çöküyor
Hüzünlenince sevdam gözlerimden akıyor
Anladım ki hüzün bendeki aşkı tazeliyor
Öyleyse yaramdan da hoşum
Yaramı verenden de hoşnutum
Ayyaş diyorlarmış mahalle eşrafı
Duydum da güldüm
Bilemez ki elalem göz kime daldı da gönül yaralandı
Senin aşkından sarhoşum
Sevmediğimi söylemişsin,günahıma girmişsin
Yakınıp üstüne beddua da etmişsin
Oysa ki ben giderken
Kendimi sende bırakmayı hesaplamıştım
Baktım ki her şey benimle geliyor
Demek ki sana hiç gelmemişim
Şimdi daha iyi anlıyorum aslında
İyi niyetlerle dolu temennilerimi
Yalanlarınla sıvadığın teşekküllerinde boğduğunu.
Uzanan eli göremeyecek kadar nankör olup
Merhabanın boynunu büktün ya
Elveda deyişim elbette sana zulüm gelecektir
Bir teline dünyaları yıkacağım zülfünden
Zûl aksa yere
Kanayan yaram kadar değer vermem
Yâr dediğin ne ki gönle hoşnutluk versin
Ben yaramla daha hoşum.