Yaralı Yanım Şiiri - Önder Akın

YARALI YANIM
kaç sevdadan düşe kalka geçtim
iniltiler vururken odamdan gökyüzüne
sen hangi toprağa can oluyordun
kim taşıyordu seni
söyle hangi ay daha çok sevdi seni
Ocak mı Mart mı Haziran mı
dünyanın en sevinçli çığlığı duyuluyordu gözlerinde
bahar sendin sevgili
ama ben çok mu uzaktaydım

hangi kader getirecekti seni

bir kitabın önsözü olamayacak satırlarda
heba olmuş bir ömrün çaresizligiydi benimkisi
parçalanmış sözcükler kaldı elimde
harfler bile vazgeçti benden
bu aşk
acıklı bir roman gibi sevgili
her satırı ayrılık yüklü sözcüklerle dolu

hadi meydan oku
rüzgar gibi dokun tenime
kayıp bir adres miydi yoksa yüreğim
cadde başında kime sorsan
bilirdi oysa beni
seni bildikleri gibi

gelmez dedi
rengini gözlerinden almış deniz bile
ne zaman sevincimi yüklesem hırçınlaşırdı dalgaları
geçit vermezdi
içimizden geçerdi kent
payımıza düşen kentin hüzün sokakları
meyhaneleriydi

kaç perde mutsuzluk taşıdı penceremden
bahar ortasında
güneş bile selamı kesti
bir kuşun kırık kanadı kaldı
yaralı yanım

ama bil ki bir gülden ilk vuruluşum sevgili
gözlerinin mavisinde bakıyorum denize
sen türküler söyle sevgili
ezgisinde bir adamın aşk çığlığı olan