Yaralı Ceylan Şiiri - Ali Oskan

Bir ceylan koşup geldi, şu dağ yamaçlarından,
Baktım ki kanlar akmış narin ayaklarından.

Dedim: “Ne oldu sana ey güzel gözlü ceylan,
Sana kıyanda inan ne kalp vardır, ne vicdan.”

Gözlerini süzerek öyle bir bakış baktı,
İçimde fırtınalar koptu, şimşekler çaktı.

Boynunu büküp dedi: “Önüme bir kurt geçti,
Beni serbest bıraktı, yavrucağımı seçti.”

Ben bu gam, bu kederle daha çok gezecektim,
Ayağım bir kütüğe takıldı düşecektim.”

“Gönlümdeki yaraya ayağım eşlik etti,
Kütük o anda dile geldi, ne laflar etti.”

“Dedi: ‘Ben bir zamanlar asırlık bir ağaçtım,
Dallarımda kuşlara bir çok yuvalar açtım.”

“Tepelerimde her gün rüzgarlar gezinirdi,
Filizlerim rükuda Rabbime eğilirdi.”

“Yapraklarım Allah’ı zikrederdi durmadan,
O kuş en yüksekteki dallarıma konmadan.”

“Seyrederken çevreyi hayranlıkla haykırdı,
‘Ne yüksek ağaç’ dedi, şakıdı, gerdan kırdı.”

“Dünyalara bedelsin, göklere değer başın,
Hayırlarla bezenmiş yüz yılı geçen yaşın.”

“Diğer kuşlar da onun çağrısıyla geldiler,
Methiyeler düzdüler, gazeller söylediler.”

“İşte o zaman düştüm gururun pençesine,
Hazan mevsimi çöktü gönlümün bahçesine.”

“Önce sarardı, soldu, döküldü yapraklarım,
Akabinde çürüdü köklerim saçaklarım.”

“Hor gördüğüm toprağa gövdem kurudu düştü,
Üzerime her türlü haşereler üşüştü.”

“Sevgili ceylan kardeş aklını başına al,
Kan ağlayan kalbini biraz tevekküle sal,”

“Yavrunu Allah verdi, yine O aldı senden,
O’nun ismini zikret, hiç düşmesin dilinden.”

“Ey insan! İşte böyle dersim aldım gelirken,
Bende sana vereyim bir ders kulak verirsen:”

“Senin önem verdiğin geçici dış güzellik,
Bir an için göze hoş, o sadece seyirlik.”

“Niye başkalarına acımazsın bu kadar?
Güzel olmadıkları için mi benim kadar? ”

Seke seke koşarak birden gözden kayboldu,
Duygulandım haline, yine gözlerim doldu.

Bir hayli düşünceler geldi geçti aklımdan,
Fakat çok dersler aldım yaralı ceylanımdan...

(7. Ocak. 1997 - İzmir)